پپرومیا از گیاهان همیشه سبز و از خانواده ی پیپراسه (فلفلی ها) PIPERACEAE می باشد. دارای گونه های مختلف و اغلب دارای برگ گوشتی و نیمه گوشتی و جثه ای کوچک هستند. بیش از چهارصد گونه از این خانواده شناخته شده، منشأ این گیاهان، آمریکای جنوبی (برزیل) و آفریقای جنوبی و آفریقای مرکزی و به طور کلی مناطق گرمسیری است؛ حتی دیده شده که در مناطق گرمسیر روی تنه درختان می روید.
گیههی است هميشه سبز – ارتفاع گياه در حدود ۲۵ سانتيمتر – برگها گوشتي و تخم مرغي شكل بوده و براق و ابلق با رنگهای سفيد – كرمي در متن سبز رنگ و پر از فرورفتگي و برجستگيها ، به رنگ سبز تيره با رگه هاي سبز روشن
سايه آپارتمان ها را به خوبي تحمل مي كند . هم به طور مجزا و هم در كاشت گروهي زيباست.
انجیراستور: این گیاه اگرچه رشد سریعی ندارد، ولی در هر شرایطی در آپارتمان پرورش می یابد. معمولاً آنها را در تراریوم و باغ شیشه ای یا مجموعه ی گل های یک سبد پرورش می دهند.
با توجه به شکل ظاهري و نحوه ي رشد، آنها را به سه گروه تقسيم نموده اند: گروه اول: بوته اي که داراي دمبرگ هاي قرمز هستند و بعضي نيز برگ هاي گوشتي و قلبي شکل دارند . گروه دوم: داراي ساقه هاي بلند و قرمز رنگ هستند و بعضي ساقه هاي گوشتي و برگ هاي گوشتي دارند و لبه ي برگ ها ارغواني است و گاه سطح برگ با موهاي بسيار ظريفي پوشيده شده است . گروه سوم: گروه بالا رونده که به داربست يا قيم بسته مي شوند و بالا مي روند، يا اين که از اطراف گلدان آويزان مي شوند و داراي ساقه هاي قرمز و برگ هاي ظريف نقره اي و بعضي داراي برگ هاي سبز آبدار هستند و بخصوص براي گلدان هاي آويز بسيار مناسبند.
گياه پپرونيا يك ساقه گل دهنده با شاتون هاي سبز رنگ توليد مي كند كه ارزش زينتي ندارد. زماني كه اين گياه به گل مي رود كيفيت برگ ها و زيبايي گل هاي آن كمتر مي شود. با حذف ساقه هاي گل دهنده مي توان گياه را به طور مرتب به حالت رويشي و نونهالي مشاهده كرد.
حرارت : اين گياه به سرماي زياد مقاومت ندارد و حداکثر مي تواند در زمستان ۱۵ درجه سانتيگراد را تحمل نمايد و در فصل رشد دماي ۲۴ – ۳۰ درجه براي آن بسيار مناسب است.
نور: مناطق پرنور يا نيمه سايه اطاق که دور از تابش مستقيم خورشيد باشد، مناسب است. اين گياه در زير اشعه ي چراغ فلورسنت پژمرده مي شود.
آبياري : اين گياه نياز چنداني به آب ندارد. هميشه مقدار زيادي آب در برگ هاي آن وجود دارد و سطح خاک گلدان بين دو آبياري بايد کاملاً خشک شود، ولي نبايد آبياري آنقدر به تعويق بيفتد که برگ ها پژمرده شوند. در زمستان به آب ولرم نياز دارد و مقدار آبياري بايد خيلي کمتر باشد.
ريشه آن سطحي است و گسترش چندانيندارد و در هواي آلوده، زرد و خشک مي شود. در صورت آب دادن زياد اطراف يقه ساقه، موجب پوسيدگي آن مي گردد.
رطوبت هوا : ميزان رطوبت لازم حدود ۵۰ درصد است. چنانچه رطوبت و حرارت و سرما از حد خود تجاوز نمايد، لکه هايي بر روي سطح برگ ظاهر مي گردد و برگ را بي حس مي کند و برگ مي افتد.
هر دو ماه يک مرتبه سطح خاک گلدان را خراش دهيد تا هوا به داخل آن نفوذ کند و در فصل بهار گلدان را در فضاي آزاد در محلي سايه قرار دهيد تا حالت طبيعي خود را به دست آورد.
خاک پپرومیا : هر اندازه قابليت نفوذ خاک بيشتر باشد، ريشه و ساقه از پوسيدگي محفوظ خواهد بود. براي تهيه خاک، يک قسمت پيت، يک قسمت ماسه و يک قسمت خاک باغچه استفاده کنيد و کف گلدان مقداري ماسه و سنگريزه بريزيد.
زمان مناسب براي تغيير گلدان، فصل بهار است و خاک مناسب براي آن مخلوطي از خاک چوب و تورب و ماسه است. گلدان را بايد در محل کاملاً روشن و دور از اشعه ي مستقيم آفتاب قرار داد. در اين صورت سنبله گل سفيد يا کرم رنگي توليد مي کند.
تکثير : پپرونياي ابلق يا سفيد با قلمه هاي بذر و ساقه تكثير مي¬ شود؛ پپرونياي سبز با قلمه¬ هاي برگ و ساقه تكثير مي شود. پپرونياي معمولي که گياهي است با برگ هاي چروكيده، كاملاً متفاوت با گياهان ديگر اين خانواده است و آن را به كمك برگ هاي كاملش تكثير مي كنند.
دستور کلي براي تکثير: در بهار و تابستان از قلمه ي يک ساله گياه استفاده نماييد. قلمه را به ميزان ۴- ۵ سانتيمتر در ماسه ي شسته فرو کنيد و در محلي که دماي آن ۱۸ درجه باشد، در تاريکي قرار دهيد. در مورد انواع گوشتي آن، برگ را روي سطح ماسه بخوابانيد و روي آن ماسه شسته بريزيد؛ پس از مدتي از انتهاي رگبرگ ها ريشه ظاهر مي گردد.
روش مراقبت و نگهداری از گیاه پپرومیا کاپراتا
انجیراستور: این گیاه زینتی دارای ساقه های کوتاه و برگ های قلبی شکل به رنگ های سبز، قرمز و .. است . این گیاهان در تابستان و یا پاییز شکوفا می شوند و شاخ و برگ آن ها از رشد کندی برخوردار است . این گیاه که متعلق به برزیل است دارای رشدی حدود 20 سانت متر می باشد.
این گیاه نیازمند نور کم و غیر مستقیم است و در صورت قرار گرفتن در معرض نور خورشید آسیب می بیند و بهتر است این گیاه را در کنار پنجره های پوشیده شده با پرده نگهداری کنید و همچنین این گیاهان در زیر نور چراغ های فلورسنت نیز به رشد خود ادامه خواهند داد .
گونه های مختلف پپرومیا
گونه های مختلف گیاهان پپرومیا کاپراتا شامل :
” Emerald cultivar” که دارای جثه کوچک و جمع و جوری می باشد
“Variegata” که دارای برگ هایی به رنگ سبز و سفید است
“Burgundy” که دارای برگ های سبز مایل به قرمز و
“Rosso” با شاخ و برگ های صاف و براق است ، می باشد.
پرورش همه انواع این گیاهان بسیار آسان و بدون هیچ گونه دردسری است و تنها چیزی که واقعا باعث آزار رسیدن به این گیاهان می شود، مرطوب بودن بیش از حد خاک آن ها است .
آبیاری پپرومیا
از آبیاری بیش از حد این گیاه بپرهیزید و اجازه دهید که قبل ز آبیاری گیاه مورد نظر خاک آن کمی خشک شود . این گیاه در زمستان به آبیاری کمتری نیازمند است چرا که در این فصل از رشد کند تری برخوردار می باشد و از آنجایی که این گیاه نیازمند رطوبت است، بهتر است آن را در نقاطی از منزل خود که دارای مقدار مناسب رطوبت مورد نیاز گیاه است نگهداری کنید . ریختن آب درون سینی زهکشی گلدان نیز به تامین رطوبت مورد نیاز گیاه کمک فراوانی می کند. این گیاه را باید در دمای 18 تا 24 درجه سانتی گراد پرورش دهید.
خاک
این گیاه پپرومیا نیازمند خاک غنی از مواد معدنی به همراه زغال سنگ نارس و شن و ماسه برای کمک به زهکشی می باشد.
کود
کوددهی به این گیاه باید به صورت ماهانه و در طول فصول بهار و تابستان انجام شود . کود مایع و یا محلول شده در آب برای این گیاه بسیار مناسب می باشد .
تعویض گلدان و تکثیر پپرومیا کاپراتا
گیاه پپرومیا کاپراتا و تکثیر آن را فقط در فصل بهار انجام دهید و همچنین این کار تنها در مواقعی که گیاه نیازمند گلدان بزرگتری باشد باید انجام شود . از قرار دادن گیاه در گلدان های خیلی بزرگ خودداری کنید زیرا گلدان های بزرگ رطوبت را برای مدت طولانی تری در خود نگه می دارند . همچنین لازم است از گلدان هایی که دارای سوراخ زهکشی در انتها خود هستند استفاده کنید و در صورتی که می خواهید از گلدان های بدون زهکشی استفاده کنید بهتر است در انتهای گلدان مقداری سنگ های ریز رودخانه ای بریزد تا ریشه گیاه از آب اضافی در امان باشد . تکثیر این گیاه نیز به روش قلمه زنی ساقه و برگ انجام می شود.
بیماری ها و علائم
وجود برگ های پژمرده در این گیاه احتمالا به دلیل عدم وجود زهکشی مناسب گلدان ها و نرسیدن اکسیژن کافی به ریشه آن است.
سیاه شدن ساقه ها و برگ های پایینی گیاه نیز ممکن است به دلیل آبیاری بیش از حد گیاه بروز پیدا کند . اگر فقط تعداد کمی از ساقه ها سیاه شده باشند، قطع کردن ساقه های مورد نظر راهکار مناسبی است؛ شما همچنین می توانید گیاه را از گلدان خارج کرده و ریشه های آن را مورد بررسی قرار دهید؛ در صورتی که ریشه های گیاه به طور کامل سیاه شده باشند ، احتمالا راهکاری برای نجات گیاه وجود نخواهد داشت .
ریزش برگ ها ممکن است در اثر تجمع نمک بر روی سطح خاک و یا کوددهی بیش از حد خاک بروز پیدا کند که تشخیص نمک های موجود بر روی سطح خاک کار آسانی بوده و از بین بردن آن ها کار سختی نیست .
نحوه از بین بردن نمک های جمع شده بر روی خاک :
انجیراستور: مقدار آب زیادی را که متناسب با دمای محیط است بر روی خاک گیاه بریزید و اجازه دهید که آب اضافی از طریق سوراخ های زهکشی گلدان خارج شود و بعد از گذشت چند دقیقه آب بیشتری بریزید و پس از خروج آب اضافی ، سینی زهکشی را خالی کنید .
در کل شاخ و برگ های کوتاه و کم رشد این گیاه، محیط منزل شما را به باغی زیبا تبدیل خواهد کرد .
