تمر هندی: درختی گرمسیری از خانواده بقولات که این گیاه بومی مناطق استوایی قاره آفریقا است.
تمر هندی در میان ساکنین ماداگاسکار درختی مقدس و پادشاه درختان تلقی می‌شود.
در کشور هند باغ‌های بزرگ تمر هندی سالانه حدود ۲۷۵٬۵۰۰ تن میوه تولید می‌کنند.
هر درخت بالغ می‌تواند سالیانه تا ۱۷۵ کیلوگرم میوه دهد.
انجیراستور: درخت تمر هندی بین ۱۰ تا ۲۰ متر طول دارد. رشد این گیاه کُند، ولی عمر آن بسیار طولانی است.. برگ‌های این درخت همیشه‌سبز و به رنگ سبز روشن هستند. برگ‌ها مرکب بوده به صورت فراهم قرار گرفته‌اند.
تمر هندی در اواخر ماه اردیبهشت گل‌هایی دارای ۵ گل‌برگ و زردرنگ با خطوط نارنجی یا قرمز می‌دهد.
در ماه مهر این درخت میوه‌هایی به شکل لوبیا درشت و قهوه‌ای و ترش‌مزه و سرشار از قند است .
هر میوه دارای بین ۱ تا ۱۲هسته است که توسط گوشتی ترش‌مزه، خمیرمانند و رشته و فیبردار احاطه شده است.
میوه‌ها پوستی قهوه‌ای رنگ و سخت دارند و می‌توانند تا ۱۵ سانتی‌متر طول داشته باشند.
تمبر هندی‌های شبه‌جزیره هند میوه‌هایی بزرگ‌تر با ۶ تا ۱۲ هسته می‌دهند، در حالی که تمر هندی‌های آفریقایی و مناطق آمریکای جنوبی بین ۱ تا ۶ هسته دارند. این هسته‌ها قهوه‌ای‌رنگ، پهن و صاف هستند.
شرایط محیط رشد تمر هندی:
تمر هندی در خاک‌های رسی، ماسه‌ای و اسیدی به خوبی رشد می‌کند.
این درخت مخصوص مناطق گرمسیری بوده و به سرما حساس است، اما مقاومت بالایی دربرابر خشکی و باد دارد.
خاک آن اگر غنی و حاصلخیز باشد محصول بهتری می دهد.
همچنین باید از زهکشی خوبی برخوردار باشد.
خواص درمانی و کاربردها:
میوه کال تمر هندی دارای گوشتی سبز و بسیار ترش است که اغلب به عنوان چاشنی و برای ترش کردن غذا استفاده می‌شود.
تمر هندی رسیده که شیرین‌تر می‌باشد در بسیاری از مناطق به عنوان میوه مصرف می‌شود.
تمبر هندی همچنین برای تهیه دسر، مربا، شربت،بستنی، آب‌میوه و نوشیدنی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
برای تهیه بسیاری از سس‌ها نیز از تمبر هندی استفاده می‌شود. در هند، نه تنها میوه، بلکه گل و برگ‌های تمبر هندی برای پخت غذا مورد استفاده قرار می‌گیرند.
انجیراستور: این میوه به‌عنوان مسهل طبیعی مورد استفاده قرار می‌گیرد. تمبر هندی همچنین در برخی مناطق آسیای شرقی و آفریقا به منظور درمان گلودرد، اختلالات گوارشی، درد بدن و تمیزکنندهٔ صورت مصرف می‌شود.
قسمت گوشتدار میوه دارای کمی قند و پکتین و همچنین اسید سیتریک ، اسید مالیک ، تارتارات و اسید پتاسیم می باشد . در پوست درخت تمبر هندی مقدری تانن وجود دارد .
سرشاخه های جوان و سبز این درخت دارای مقدار زیادی ویتامین های گروه B می باشد.
تمبر هندی برای ریه و طحال خوب نیست و در اشخاصی که ریه و طحال ضعیف دارند ممکن است تولید اشکال کند . اینگونه اشخاص بهتر است که تمبر هندی را با کتیرا و یا خشخاش بخورند .
در بعضی از مناطق چون چین و جاوا مورد استفادهٔ کودکان برای بازی‌ها قرار می‌گیرد.
همه چیز درباره کاشت و نگهداری گل محمدی
نحوه تکثیر گیاه تمر هندی :
در روش های سنتی از طریق بذر آن را تکثیر می کردند.
می توان با قلمه های سبز و یا چوبی و ریشه دار کردن آنها آن را تکثیر نمود که البته کار راحتی نیست.
همچنین می توان از رقم های مناسب برای گرفتن پیوندک روی پایه های مقاوم بهره گرفت.
