همه چیز درباره کاشت و نگهداری گیاه ترخون

ترخون، گیاهیست دائمی که محل اصلی و اولیه آن را در سیبری ، اروپای شرقی و آسیای شمالی می دانند .
از ریشه این گیاه ، هرساله ساقه‌های زیادی می روید که گاهی بلندی آنها به ۷۰ تا ۸۰ سانتیمتر می رسد .
برگ این گیاه باریک و بلند و به رنگ سبز تیره بوده و مزه آن تُند و بسیار معطر میباشد .
ترخون را به عنوان سبزی خام مصرف می کنند و برای معطر ساختن خیارشور و سالاد و غیره استفاده می کنند .

روش کاشت :

ترخون را بوسیله ریشه تکثیر می کنند .
به این ترتیب که اوایل بهار ریشه‌ها را از زمین خارج ساخته و قطعه قطعه می کنند . هر قطعه را در نقطه‌ای جداگانه به صورت خطی و یا متفرق می کارند .معمولا چون ریشه گسترش پیدا می کند ، فاصله بین ریشه‌ها را در زمان کاشت بین ۳۰ تا ۴۰ سانتیمتر در نظر می گیرند .
پس از کاشت ریشه‌ها آبیاری زمین ضرورت دارد .
برداشت این گیاه با توجه به وضع هوا و درجه حرارت از یک ماه بعد از کاشت صورت می گیرد . در نقاط معتدل و گرم محصول طرخون زودتر از سایر سبزیها به دست می آید و به عنوان سبزی نوبر مصرف می شود .
معمولا ریشه‌های این گیاه که در یک محل کاشته شده باشد پس از ۳ سال محصول کمتری خواهد داد . لذا بایستی مجددآ نسبت به خارج ساختن ریشه‌ها و دوباره کاری آنها اقدام شود .
در موقع کاشت بایستی سعی شود که ریشه‌های کهنه و پوسیده را جدا کرده از زمین خارج ساخت و ریشه‌های جوان را انتخاب نموده و کاشت .
آبیاری این گیاه به فاصله هر ۵ روز ضرورت دارد .

اطلاعاتی کامل درباره گیاه ترخون

ترخونی گیاهی چندساله و پایا بوده که اغلب واریته sativa آن عطر و طعم مخصوصی داشته و برای مصرف خوراکی کشت می شود. نام انگلیسی ترخون یعنی tarragon از نام فارسی آن گرفته شده است.

ویژگیهای گیاه ترخون

ارتفاع ترخون 30 سانتیمتر تا یک متر، برگهای قاعده ساقه آن منقسم به 3 لوب و کاپیتولهای آن ،کوچک به رنگ سبز و مجتمع به صورت خوشه است. ساقه برگ‌دار گیاه اگر در بین انگشتان فشرده شود بوی مشخصی بر اثر آزاد شدن اسانس از آن استشمام می‌گردد. طول برگها 3 تا 8 سانتیمتر و عرض آنها 0.5 تا 1.2 سانتیمتر می‌باشد. کناره‌های برگهای ترخون صاف و بدون دندانه و گیاه فاقد کرک است. گلها فراوان و به صورت مجتمع در یک خوشه متراکم قرار می‌گیرند. رنگ گلهای ترخون زرد یا قهوه‌ای تیره است. گاهی اوقات ترخون اصلا گل و بذر تولید نمی کند. ریشه های ترخون از نوع ریزوم است.

گلهای ترخون هرمافرودیت بوده و با باد گرده افشانی می کنند.

نیازهای اکولوژیکی گیاه ترخون
ترخون در مناطقی کشت می‌شود که از هوای گرم و آفتابی برخوردار باشد. ترخون درجه حرارتهای پائین را به سهولت تحمل می‌کند، بطوری که دمای 15-درجه سانتیگراد را بدون هیچ آسیبی تحمل می‌کند. گیاه ترخون هنگام بروز هوای سرد در فصل بهار دچار سرما‌زدگی نمی‌شود و به رویش خود ادامه می‌دهد.

انجیراستور: ترخون در طول رویش به مقادیر فراوانی آب نیاز دارد. از این رو گیاه باید در زمینهای غنی از آب کشت گردد. آبیاری برای این گیاه در مرحله تشکیل شکوفه‌ها و نیز بعد از برداشت محصول ضروری است. خاک مناسب برای کشت ترخون خاکهای با بافت متوسط (شنی – رسی) و با ضخامت زیاد لایه سطح‌الارض می‌باشد. اگر ترخون در خاکهای رسی کاشته شود، عمر زیادی نخواهد داشت.گیاه ترخون در خاکهای خشک عطر بیشتری پیدا می کند. PH مناسب برای ترخون 6.5 تا 7.8 است.

خواص درمانی گیاه ترخون

√ ترخون دارای مقادیر بالایی ویتامین A، B و ویتامین C است. علاوه بر این دارای ریز مغذی هایی مانند روی، کلسیم، منگنز، آهن، منیزیم، پتاسیم و مس است.

√ ترخـون براي درد مفاصل مفيد مي‎باشد بهتر است همراه غذا خورده شود و یا كوبيده آن به‎صورت ضماد استفاده گردد.

√ ترخـون درمان‎كننده قاعدگي‎هاي دردناك مي‎باشد و همچنين قاعده‎آور است.

√  كساني كه سرعت انزال دارند و ضعف قوه باه و سستي كمر، ترخون خشك را با زرده تخم‎مرغ مخلوط كرده به كمر بمالند اگر ريشه ترخون باشد بهتر است.
√ براي دردهاي رماتيسمي 10 گرم ترخـون را در 300 سي‎سي آب جوشانده سپس روزي 3 فنجان ميل شود.

√ زياده‎روي در خوردن ترخـون باعث كم شدن شهوت مي‎گردد و خون را تيره مي‎كند.
√  جويدن ترخون باعث جلوگيري از خونريزي لثه و التيام زخم‎ها مي‎شود.
√  كساني كه نقرس دارند از دم‎كرده ترخون استفاده كنند.
√  ترخـون براي دل درد و دردهاي معده كه دراثر غذا به وجود آمده است مفيد مي‎باشد.
√  اگر معده شما تنبل و ترشح آن ضعيف است ترخـون بخوريد.
√ براي پيشگيري از تصلب شرائين و بيماريهاي عروقي برگ‎هاي ترخـون را جويده و ميل شود.

نکته: مصرف طولانی مدت ترخـون می تواند سبب ایجاد سرطان شود که به دلیل استراگول موجود در آن است. علاوه بر این، به دلیل تاثیر استراگول بر جنین و ایجاد ناهنجاری در آن، زنان باردار نباید از آن استفاده کنند. از سویی دیگر ترخون باعث آغاز قاعدگی شده و در زنان باردار می تواند منجر به سقط جنین شود. افرادی که به سایر گیاهان خانواده Asteraceae حساسیت دارند نیز نباید از ترخون به میزان زیادی استفاده کنند. درباره تداخل دارویی ترخون اطلاعات کافی موجود نیست.

آفات گیاه ترخون

– از آفات مهم ترخون می توان به مورچه قرمز( Solenopsis geminata ) اشاره کرد.
– ترخون معمولا بیماری خاصی ندارد اما در طول رویش ممکن است توسط عوامل بیماریزای قارچی نظیر قارچ عامل زنگ و قارچ عامل لکه برگی آسیب ببیند، که باید جهت مقابله با آنها از قارچ کشهای مناسب استفاده نمود.

آماده سازی خاک برای کاشت گیاه ترخون
فصل پاییز پس از برداشت محصول قبل، 40 تا 50 تن در هکتار کودهای حیوانی کاملا پوسیده به زمینهایی که در آنها ترخون کشت می‌شود اضافه کرده و با انجام شخمی عمیق (به عمق 40 تا 45 سانتیمتر) با خاک مخلوط نمود. سپس کودهای شیمیایی مورد نیاز از قبیل 80 تا 100 کیلوگرم در هکتار اکسید فسفر و 120 تا 130 کیلوگرم در هکتار اکسید پتاس به خاک اضافه و شخم دیگری به عمق 30 تا 35 سانتیمتر در جهت عمود بر جهت شخم قبلی زده می‌شود. پس از جمع آوری سنگها و قلوه سنگها ، کلوخه‌ها بوسیله دیسک شکسته می‌شوند و زمین تسطیح می‌گردد. اوایل بهار باید بستر خاک را برای کشت گیاه کاملا آماده نمود.

تاریخ و فواصل کاشت گیاه ترخون
ترخـون را باید با گیاهان کشت کرد که سبب افزایش و گسترش علفهای هرز نشوند. اوایل بهار زمان مناسبی برای تکثیر رویشی ترخون (از طریق قلمه‌های ساقه‌ای و پاجوش) و فصل پائیز زمان مناسبی برای تکثیر ترخون از طریق تقسیم ریشه می‌باشد. ترخون 8 تا 10 سال عمر می‌کند ولی محصول آن نقطه 4 تا 6 سال بازدهی اقتصادی دارد.

کاشت و تکثیر ترخون به صورت رویشی و به روشهای زیر صورت می گیرد:
قلمه ساقه‌ای
پس از جدا کردن ساقه‌های سبز و جوان از پایه مادری آنها را در زمین مورد نظر کشت می‌کنند. تکثیر ترخون با استفاده از این روش مناسب نیست و کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرد.

پاجوش
انجیراستور: اطراف پایه‌های مادری 3 تا 4 ساله پاجوشهای متعددی از رویش استلونها بوجود می‌آیند که هر پاجوش از ساقه کوتاه و ریشه مناسبی برخوردار می‌باشد. چنانچه اواخر پائیز یا اوایل بهار اطراف گیاهان را به ضخامت 4 تا 5 سانتیمتر با خاک نرم بپوشانیم پاجوشهای بیشتری تولید می‌شود.
در این روش در اواخر بهار(خرداد) خاک اطراف گیاهان را کنار می‌زنند و با جدا کردن پا جوشها آنها را در زمین اصلی کشت می‌کنند. معمولا اطراف هر پایه مادری 20 تا 40 پاجوش بوجود می‌آید ولی بهتر است بیش از 10 تا 20 پا جوش از گیاه مادر جدا نشود، چون ممکن است سبب خشک شدن پایه مادری گردد. پس از انتقال پاجوشها به زمین اصلی باید بلافاصله گیاهان را آبیاری نمود.

تقسیم ریشه
در بسیاری از کشورها از این روش برای تکثیر ترخـون استفاده می‌شود. پایه‌های مادری 3 تا 4 ساله را که کاملا سالم و عاری از هر گونه آلودگی قارچی هستند از خاک خارج می‌کنند سپس ریشه را به 5 تا 10 قطعه تقسیم می‌نمایند هر قطعه باید دارای حداقل 1 تا 2 جوانه رویشی باشد سپس در عمق 10 تا 15 سانتیمتر در زمین اصلی کشت می‌شوند برای هر هکتار زمین به 35 تا 40 هزار بوته نیاز است.

داشت
در طول رویش گیاهان مبارزه مکانیکی و شیمیایی با علفهای هرز ضروری است. قبل از رویش گیاهان در سال دوم می‌توان از علف کشهای مرکازین (Merkazin) به مقدار 8 کیلوگرم در هکتار یا سنسور (sensore) به مقدار 1 تا 1.2 کیلوگرم در هکتار استفاده نمود. پس از اولین برداشت می‌توان از علف‌کش مرکازین به مقدار 4 تا 6 کیلوگرم یا از علف کش آفالون (Afalon) به مقدار 6 کیلوگرم در هکتار استفاده کرد.

پس از برداشت محصول برگردان کردن خاک بین ردیفها سبب تهویه خاک و نیز سبب تسریع در رویش گیاهان می‌شود.

برداشت گیاه ترخون
محصول ترخـون را می‌توان یک یا دوبار در سال برداشت کرد. اولین برداشت در مرحله گل‌دهی انجام می‌گیرد. اوایل تابستان زمان مناسبی برای اولین برداشت است. از اواخر شهریور تا قبل از بروز سرما می‌توان دومین برداشت را انجام داد. گیاهان باید از فاصله 7 تا 8 سانتیمتری از سطح زمین برداشت شوند در غیر اینصورت گیاهان خشک می‌شوند.در صورتی که از پیکر رویشی گیاه به عنوان سبزی یا ادویه استفاده شود، می‌توان سه بار در سال محصول را برداشت کرد.

ترخـون یکی از سبزی‌های پر طرفداره که در در سبزی خوردن مصرف میشه. خاص بودن ترخون به دلیل مزه‌ی تند، گس و شیرین آن است.

ارتفاع ترخـون به ۵۰ تا ۶۰ سانت میرسد. زمان کاشت

از اوایل فروردین تا اواخر خرداد ماه میتوان این سبزی را کشت کرد.

تهیه بذر

ترخـون از طریق ریشه یا نشاء کشت میشود. انتخاب نشاء خوب مهمترین قسمت از عملیات کاشت است.

خاک مناسب

اگر میخواهید ترخون را در باغچه کشت کنید، مقداری خاک برگ و ورمی کمپوست را با خاک مخلوط کنید؛ و برای کشت در گلدان مخلوط کوکوپیت + پیت ماس + خاک باغچه ترکیب خوبی است.

نور

ترخـون به نور زیاد خورشید نیاز دارد. در خانه میتوانید ترخون را پشت پنجره نورگیر پرورش دهید.

آبیاری

ترخـون به آب زیاد احتیاج ندارد. در خانه و در گلدان هر سه روز یکبار و در باغچه هفته‌ای یکبار.

روش کاشت در باغ، باغچه و یا زمین

ابتدا متناسب با مقدار نشائی که میخواهید بکارید کرت را آماده کنید. زیر و رو کردن خاک باعث رشد بهتر گیاه میشود. کرت را آبیاری کنید. اگر نشاء‌ای که تهیه کرده اید به همراه ترخون آماده خوردن میباشد ابتدا تا فاصله ۵ الی ۱۰ سانتی از ریشه آن را جدا کنید. یعنی ما به ریشه نیاز داریم و باید ساقه ترخون را جدا کنیم. ریشه ترخون را تا عمق ۵ سانت داخل خاک قرار دهید. بعد از حدود ۴۵ روز ترخون آماده مصرف میشود. ترخون‌ها خود ریشه زیاد میکنند.

روش کاشت در گلدان

گلدان مناسب با تعداد نشاء‌ها تهیه کنید. دقت کنید زهکشی گلدان به خوبی انجام شده باشد. خاک را داخل گلدان بریزید و ریشه ترخون را تا عمق ۵ سانت داخل گلدان قرار دهید. به گلدان آب بدهید و گلدان را به محلی نورگیر منتقل کنید.